İlişkiler-Relationships

Yansıma... Belli belirsiz. Gece çöktü, sen sularda kendi yansımanı aradın, seçemedin. Uzaktan şehrin uğultusu geldi bir an. Sen yine yüzünü kendine döndün. Suya atlayıp bozmak istedin yansımanı. Şehrin sesleri bir an için çekti seni. Ama bakışını kendinden çekmeye yetecek kadar değil. O kendine baktı, sen kendine. Sular sustu, sen baktın. Aynadaki görüntü birazdan belirginleşecek.

Mücadele... İmkânsız olduğunu bile bile mücadele... Çamura bata çıka... İki büklüm hazlarla. Acı pahasına...belki de acıya katlanabilmek adına. İçine balıklama dalıp çıkamadığın karanlık coğrafyalarda, önünü göremediğin odalarda, duvarlarını adi manzara resimleriyle kaplayıp havasını içine çektiğin odalarda, düzgün katlanmış peçetelerde, hüzünlü sofralarda... ayrılamadığın kokularda. Kendini büyüteceğin ve doğuracağın bir rahim gibi. Her seferinde yeniden mücadele...

Teslimiyet... Kendine ve başkasına. Zamana, zamanın kaçınılmaz akışına ve sınırlarına. Geri getirilemez oluşuna. Mekâna, mekânın sınırlarına, aynı anda iki ayrı yerde olunamayışa. Teslimiyet... Kadın ya da erkek oluşa. Savunmasız oluşa.

Yol... Artık etraf belirginleşti. Sabahın ilk ışıklarıyla bir köyün silüetinin belirmesi gibi. Yola çıkabiliriz artık. Uzaktan belli belirsiz konuşmalar duyuldu, araba sesleri. Yollar seni çağırıyor. Hep bir umutla çıktığın yolculuklar ve hep geri dönüşler. Her seferinde farklı geri dönüşler. Beklediğin gibi buldun mu geride bıraktıklarını?

Söz... Sözler mi yıprattı seni en çok? Duymaktan en çok korktuğun cevapları aldığın soruların mı? İstediğinin bu olduğundan emin misin? Bırak gitsin. Yollar bacağını aldı çoktan. Sen çizdin o yolları, ona iyi gelir, bir dolaşıp gelir dedin.

Durmak... İşte şimdi oldu. Hem yalnızım hem seninle. Uzaktan gelen sesler duyulabiliyor. Ama ne kadar yatabiliriz böyle? Ne kadar durabiliriz, bir arada savunmasız hissetmeden? Ne kadar yakınlaşabiliriz kendimize, birbirimize ve bizi saran her şeye? Ve ne kadar kapsayabilir bizi saran bu hava, hem seni, hem beni, hem bizi bir arada?

Yanılsama... Her şey ne kadar küçük ve belirsiz görünüyor bu durduğun yerden? Sanki sen yarattın bütün bunları. Ama hiçbir şey olduğu gibi görünmüyor buradan. Biraz daha yakınlaşsak mı? Yanlarına gitsek mi? Gördüğün bir yanılsama belki de.